UNUTMA BİZİ

...Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde,

   Ey halkım unutma bizi,

   Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık.

   Bir kadın eline değmemişti ellerimiz .Bir sevgiliden mektup bile alamamıştık daha.

   Bir gece sabaha karşı, pranga vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına.

   Herkes tanıktır ki korkmadık,içimiz titremedi hiç.

   Mezar toprağı gibi taptaze,mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere.

   Asıldık ey halkım,unutma bizi.

        Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi ,hep birlikteyiz.

             Ey halkım unutma bizi,unutma bizi,unutma bizi,
                  Unutma bizi...